Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα μάτια ενός σκύλου;

ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΠΑΖΑ
Η Κα Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου είναι υπάρκτο πρόσωπο

Πιστεύουμε πως η καταγγελία της ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ σε μια χώρα που σέβεται τον άνθρωπο και σίγουρα έχει αξία για μας στα ΜΠΑΖΑ


Ονομάζομαι Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, είμαι τυφλή και κάτοχος σκύλου-οδηγού. Ερευνήτρια στο ΙΤΕ Ηρακλείου, υποψήφια διδάκτωρ στην ιατρική σχολή του παν/μίου Κρήτης
και πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα».

Ζω στο Ηράκλειο Κρήτης όπου η πρόσβαση του σκύλου-οδηγού επιτρέπεται παντού. Και στην πολιτισμένη υποτείθεται πρωτεύουσα;

Σήμερα πρωτομαγιά, θέλησα να πάω με μια φίλη για φαγητό στην ταβέρνα «Καλοζύμη» που βρίσκεται δίπλα στο πατρικό μου, στο Χαλάνδρι.

Στην είσοδο της ταβέρνας, ο υπεύθυνος μας πληροφόρησε πως απαγορεύονται τα σκυλιά.
Απαντήσαμε ότι, έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε στην αυλή αφού είχε ωραία μέρα. Εκείνος,
αντέτεινε πως ο σκύλος απαγορεύεται ακόμα και στην αυλή και πρότεινε να. μας βγάλει
ένα τραπέζι στο δρόμο!

Φύγαμε και πήγαμε ακριβώς δίπλα στην ταβέρνα «Ιορδάνης».
Δυστυχώς κι εκεί, η ίδια αντιμετώπιση: ο σκύλος δεν επιτρέπονταν ούτε καν στην αυλή.

Κι ερωτώ τους φίλτατους αναγνώστες:
1. Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα μάτια ενός σκύλου;
2. Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει χωρίς τις κατσαρόλες του;
3. Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω δίχως να πω λέξη θα ήμουν εντάξει;

1 σχόλιο:

Cornelius Durden είπε...

μπράβο στην Ιωάννα για το κουράγιο και τον αγώνα της και στα "μπάζα" για τη δημοσιοποίηση της ιστορίας!